Afrikaans: Verskil tussen weergawes

* * 'n Goeie plaaslike voorbeeld van [die proses om 'n taal te bevorder] is Afrikaans: 150 jaar gelede is Afrikaans oor die algemeen gesien as 'n blote omgangstaal (in die negatiewe sin), een wat slegs vir die laagste sosiale funksies gebruik is, aan 'n skryfstelsel ontbreek het, en oor geen literatuur beskik het nie. Geleidelik word Afrikaans egter as 'n instrument in die stryd teen die imperialisme van die Britse koloniale regering, en teen die Nederlands-georiënteerde elite se voorkeur vir Nederlands (en Engels) in hoë funksie-kontekste aangewend[.] 'n Groep onderwysers en predikante het toe 'n beweging aangevoor wat op die ontwikkeling (inhoudelike organisering) en bevordering (status- en prestige-beplanning) van Afrikaans gefokus was. Geleidelik het 'n gevoel van trots en lojaliteit teenoor Afrikaans ontwikkel, en binne ongeveer 60 jaar is Afrikaans erken as 'n taal van die publieke domein[,] 'n volwaardige standaardtaal.

* Teen die negentigerjare was Afrikaans nie meer die instrument van 'n chauvinistiese Afrikanernasionalisme nie. Afrikanerhistorici het begin om die veelsydige aard van ons eie geskiedenis te beklemtoon, Afrikaans is nie meer as onderrigmedium aan swart skole opgelê nie en die taal is drasties op staatsradio en televisie afgeskaal. Maar Afrikaans, benewens net drie ander (Hebreeus, Indonesies en Hindi), kon daarop roem dat hulle die enigste tale was wat in die verloop van die twintigste eeu die oorgang kon maak van 'n lae-status omgangstaal na 'n taal watvoertaal in alle vlakke van die openbare lewe, insluitend literatuur, wetenskap en tegnologie in gebruik was.