Adolf Hitler: Verskil tussen weergawes

* Hitler beskik nie oor 'n nuwe geheime wapen nie. Sy oorwinning is nie toeskryfbaar aan 'n uitstekende intelligensiediens wat hom inlig oor die planne van sy teenstanders nie. Selfs nie die veelbesproke 'vyfde kolonne' was hier deurslaggewend nie. Hy het gewen omdat die veronderstelde teenstanders reeds redelik simpatiek was jeens die idees was wat hy voorgestaan ​​het. … 'n Ideologiese stryd met konstante toegewings aan die beginsels van die vyand is onvolhoubaar. Diegene wat kapitalisme wil weerlê as kwansuis onversoenbaar met die belange van die massas, en diegene wat verklaar dat die markekonomie ná 'n oorwinning oor Hitler 'vanselfsprekend' deur 'n beter stelsel vervang moet word en dat alles daarom nou deurgevoer moet word om regeringsbeheer oor besigheid so volledig as moontlik te maak, veg eintlik vir totalitarisme. … Die 'progressiewes' wat hulle tans as 'liberale' voordoen, sal wel uitvaar teen 'fascisme'; en tog is dit hulle beleid wat die weg baan vir Hitlerisme. … Niks kon die Nasionaal-Sosialistiese beweging 'n groter hupstoot gegee het as die metodes wat deur die 'progressiewes' aangewend word nie, waar Nazisme uitgekryt word as die dienaar van 'kapitaal'.

* ... vind ons 'n artikel in ''Harper's'' wat die finansiële bedrywighede van die Hitler-regime met genoegdoening uitlê. Ons word aangeraai om nié ons aandag van die "Duitse finansiële program" te laat aflei deur die brutaliteit van die Duitse politieke beleid nie. Eersgenoemde sou "''rewolusionêr benewens suksesvol''" wees. Die skrywer sê dan dat as ons die diktatorskap vir 'n wyle ignoreer, ons besmoontlik leidrade sal vind rakende die aard van ons eie onlangse finansiële kwale, wat sal uitwys wat makeer het en ''"wat gedoen kan word''" om ekonomiese demokrasie nou en vir die toekoms te versterk. Die mans wat hierdie Duitse stelsel opgebou het, word as mans van onbetwisbare genialiteit beskryf. Dit sou nou duidelik geword het dat "Duitsland se binnelandse finansiële program die beperkings van haar finansiële omgewing op die koerse van produktiewe aktiwiteite afgewerp het. Jare voor die huidige oorlog was Duitse nywerheid reeds volstoom op dreef. Om hierdie dinge te vermag verander Duitsland kapitalisme sonder om dit omver te werp."<br> Natuurlik is daar niks nuuts aan Hitler se finansiële metodes nie, soos elkeen wat die Duitse hoofstuk van hierdie bundel gelees het sal onthou. Dis alles die blote gevolg van Hitler se aanvaarding van die lenings- en bestedingstaktieke van sy voorgangers, wat hy vooraf sonder omhaal veroordeel het. Hitler het weinig meer gedoen as wat Mussolini gedoen het, of wat die republikeine en Sosiaal-Demokrate in Duitsland voor hom gedoen het, of wat die ou Italiaanse en Duitse ministers voor die laaste oorlog gedoen het.