Adolf Hitler: Verskil tussen weergawes

* Slegs twee moontlikhede bestaan in Duitsland; en moet jou nie vergis dat die bevolking vir altyd by die middelparty, die party van kompromieë sal volstaan nie; eendag sal die volk hul wend tot diegene wat die komende ruïnasie mees konsekwent voorspel het, enén gestreef het om hul daarvan te distansieer. En daardie party is óf die linkse party: en dan kan God alleen ons help! want dit sal ons lei tot volkome ondergang - na bolsjewisme, of ándersins is dit 'n regse party wat eindelaas, wanneer die volk in uiterste wanhoop verkeer, wanneer dit al sy geesdrif ingeboet het en op niks verder kan staatmaak nie, opsigself vasbeslote is om die leisels van mag meedoënloos aan te gryp -– wat naamlik die begin van die weerstand is wat ek enkele minute gelede geopper het. Ook hierin kan geen kompromie bestaan nie, want daar is maar twee uitkomste: hetsy oorwinning van die Ariër, óf uitdelging van die Ariër en hegemonie van die Jood.

* Daar kan maar een Duitse Jeugbeweging wees, want daar is maar een manier om die Duitse jeug op te voed en op te lei. Hierdie Ryk staan, ​​en bou homself weer op, deur sy sy jeug. En hierdie Ryk sal sy jeug aan niemand oorhandig nie, maar sal sy opvoeding en sy vorming op homself neem.

* Voorsienigheid betoon geen genade aan swak nasies nie, maar erken die bestaansreg – van slegs gesonde en sterk nasies ... Hierdie Joodse bolsjewistiese uitwissing van nasies en die Wes-Europese en Amerikaanse fasiliteerders daarvan, kan slegs op een manier gekonfronteer word: deur elke greintjie krag met die uiterste fanatisme en koppige vasberadenheid in te span wat barmhartige God in tye van beproewing aan manne gee vir behoud van hul eie lewens ... Ons het soveel gely dat ons inderdaad tot fanatieke oortuiging oorreed is om ons vyande 'n duisend keer meer te haat en om hulle te sien vir wat hulle is, vernietigers van 'n ewige kultuur en uitdelgers van die mensdom. Uit hierdie antagonisme word 'n heilige wil gebore om hierdie verdelgers van ons bestaan ​​te stuit met al die krag wat God ons gegee het en hulle eindelaas te verpletter. In die 2000-jarige geskiedenis van ons mense is sulke verskriklike tye deurstaan dat ons geen twyfel het dat ons ook ons huidige lot te bowe sal kom nie.

* Duitse werkers is die mees getroue ondersteuners van die Hitler-regime. Nazisme het hulle heeltemal ingepalm deur werkloosheid te elimineer en deur ondernemers na die status van voormanne (''Betriebsführer'') af te wentel. Grootsake, kleinhandelaars en kleinboere is teleurgesteld, maar arbeid is vergenoegd en sal hul by Hitler skaar tensy die oorlog 'n wending neem wat hul hoop op 'n beter lewe na vredesluiting in die wiele ry. Slegs militêre terugslae kan Hitler van hul steun ontsê. Die feit dat die kapitaliste en ondernemers by konfrontasie met 'n keuse tussen kommunisme en nazisme op laasgenoemde besluit het, benodig geen toeligting nie. Hulle het verkies om as Hitler se voormanne 'n bestaan te maak eerder as om onder 'n Stalinse bewind as die 'burgery' gelikwideer te word. Kapitaliste is niks meer genoë om vermooruitgemoor te word as enigeenigiemand anderanders nie. Die skadelikeellendige nadraai van die waanwanpersepsie dat die Duitse werkers teen Hitler gekant is, is reeds bewys deur Britse taktiek in die eerste oorlogsjaar. Die regering van Neville Chamberlain was vas oortuig dat die oorlog beëindig kon word deur 'n opstand van die Duitse werkers aan te stig. Pleks daarvan om op sterk bewapening en aanvalle te konsentreer, het hulle hul vliegtuie oor Duitsland gestuur om biljette neer te laat wat die Duitse werkers inlig dat Engeland nienié hierdie oorlog teen húlle voer nie, maar wel teen hul verdrukker, Hitler. Die Engelse regering was goed bewus, het hulle gesê, dat die Duitse volk, en arbeid by uitstek, teen oorlog gekant was maar deur hul selfopgelegde diktator daaraan onderwerp is.

* ... vind ons 'n artikel in ''Harper's'' wat die finansiële bedrywighede van die Hitler-regime met genoegdoening uitlê. Ons word aangeraai om nié ons aandag van die "die Duitse finansiële program" te laat aflei deur die brutaliteit van die Duitse politieke beleid nie. Eersgenoemde sou "''rewolusionêr en benewens suksesvol''" wees. Die skrywer sê dan dat as ons die diktatorskap vir 'n wyle ignoreer, ons besmoontlik leidrade sal vind rakende die aard van ons eie onlangse finansiële kwale, wat sal uitwys wat makeer het en ''wat gedoen kan word'' om ekonomiese demokrasie nou en vir die toekoms te versterk. Die mans wat hierdie Duitse stelsel opgebou het, word as mans van onbetwisbare genialiteit beskryf. Dit sou nou duidelik geword het dat "Duitsland se binnelandse finansiële program die beperkings van haar finansiële omgewing op die koerse van produktiewe aktiwiteite afgewerp het. Jare voor die huidige oorlog was Duitse nywerheid reeds volstoom op dreef. Om hierdie dinge reg te kryvermag verander Duitsland kapitalisme sonder om dit omver te werp."<br> Natuurlik is daar niks nuuts aan Hitler se finansiële metodes nie, soos elkeen wat die Duitse hoofstuk van hierdie bundel gelees het sal onthou. Dis alles bloot die blote gevolg van Hitler se aanvaarding van die lenings- en bestedingstaktieke van sy voorgangers, wat hy vooraf sonder omhaal veroordeel het. Hitler het weinig meer gedoen as wat Mussolini gedoen het, of wat die republikeine en Sosiaal-Demokrate in Duitsland voor hom gedoen het, of wat die ou Italiaanse en Duitse ministers voor die laaste oorlog gedoen het.

* Na die loodsing van die Duitse regering se teikeningveldtog vanteen die Jode het 'n Amerikaanse besoeker Herr Hitler gevra waarom hy dit so genadeloos deurvoer. Die Rykskansellier het geantwoord dat hy die idee by ons gekry het. Amerikaners, het hy gesê, is die grootste tou- en lamppaalkunstenaars (d.w.s. kastyders of sg. ''lynchers'') ter wêreld, en dat hulle staan by iedereen as sodanig bekend staan. Hy gebruik dieselfde metodes teen die Jode as wat ons teen die lojaliste van '76, die Indiërs, die Chinese aan die weskus, die negers, die Meksikane en die Filippyne gebruik het, tewensen elketewens hulpelose gemeenskap wat ooit in die verlede aan ons uitgelewer was.

** [[Winston Churchill]], Radioaan broadcastsy onpersoonlike thesekretaris GermanJohn invasionColville ofop Russia,die Junevooraand 22van Operasie Barbarossa, die Duitse inval van die Sowjetunie in Junie 1941. InSoos Theaangehaal Churchilldeur WarAndrew PapersNagorski :in 1941''The Greatest Battle'' (19932007), W.W.Simon & NortonSchuster, pp. 835150-836151 {{ISBN|03930195940743281101}}.

* "Progress" is for the convinced ochlocrats a consoling Utopia of madly increased comfort and technicism. This charming but dull vision was always the pseudoreligious consolation of millions of ecstatic believers in ochlocracy and in the relative perfection and wisdom of Mr. and Mrs. Averageman. Utopias in general are surrogates for heaven; they give a meager solace to the individual that his sufferings and endeavors may enable future generations to enter the chiliastic paradise. Communism works in a similar way. Its millennium is almost the same as that of ochlocracy. The Millennium of [[Lenin]], the Millennium of [[Edward Bellamy|Bellamy]], the Millennium as represented in H. G. Wells's, "Of Things to Come," the Millennium of Adolf Hitler and [[Henry Ford]] — they are all basically the same; they often differ in their means to attain it but they all agree in the point of technical perfection and the classless or at least totally homogeneous society without grudge or envy.